Piwniczna-Zdrój

Noc świętojańska zwana sobótkami lub wiankami  w przeszłości fascynowała ludzi oraz była kanwą różnych wierzeń i obrzędów.  Wszyscy łatwo ulegali czarowi tej niezwykłej, tajemniczej, najkrótszej w roku nocy.  Dominujący wpływ na charakter dawnej obrzędowości miał fakt letniego przesilenia słońca. Z czasem doszło do  zasymilowania święta pogańskiego z obrzędowością chrześcijańską i połączenia  obchodów pogańskiej sobótki z Wigilią Św. Jana.  W życiu ludzi w nadpopradzkiej dolinie dzień wspomnienia urodzin Św Jana Chrzciciela wyznaczał rozpoczęcie sianokosów, strzyżenia owiec, zbioru borówek (jagód) oraz możliwości rozpoczęcia kąpieli w Popradzie. Był też ważnym dniem dla flisaków - niegdyś znaczącej grupy zawodowej w Piwnicznej i okolicach. Flisacy zajmowali się spławianiem drewna pochodzącego z okolicznych lasów, które z nadania Króla Kazimierza Wielkiego należały do miasta. Wigilia Św. Jana miała wielkie znaczenie jako niezwykły czas pozwalający na pozbycie się złych czarów

Pewnie nie wszyscy zgodzą z moją opinią, ale do tej pory nie trafiłam na bardziej ujmujący tekst o dolinie Popradu niż wstęp inż. Jana Brzozowskiego do broszury "Dolina Popradu i jej uzdrowiska" wydanej na przełomie 1935/36 roku. Jan Brzozowski był wówczas posłem ziemi sądeckiej i Prezesem Towarzystwa Przyjaciół Doliny Popradu. Jak napisał Piotr Osóbka w artykule "Droga do Żegiestowa" (Almanach Muszyny 2007, s. 128) - "Z przygodnego kuracjusza, leczącego się w Żegiestowie, stał się Brzozowski dozgonnym wielbicielem jego piękna i niezmordowanym obrońcą żegiestowskich interesów. Związał się z nadpopradzkim uzdrowiskiem nie tylko okazałym pensjonatem "Biały Orzeł", który wybudował w Zdroju, ale również ogromem pracy poświęconym dla rozwoju Uzdrowiska. Celem Towarzystwa, któremu przewodniczył, była praca nad rozwojem gospodarczym i kulturowym miejscowości położonych w Dolinie Popradu, ochrona przyrody i reklama piękna oraz wartości leczniczych Popr