Piwniczna-Zdrój

Kim była Maria Kownacka i jakie było jej podejście pedagogiczne? W jaki sposób według autorki Plastusiowego pamiętnika nauczyciel może przekazać uczniom określone idee? Jakie cechy, umiejętności, a może specjalne techniki terapeutyczne są mu do tego potrzebne? I wreszcie, czy wychowawca może swoje pasje „serwować” podopiecznym w wymiarze pedagogicznym? "Obserwatorzy przyrody" Fot. z albumu Marii Kownackiej Maria Kownacka przyszła na świat 11 września 1894 roku w miejscowości Słup (Mazowsze). Już jako osiemnastolatka rozpoczęła pracę jako nauczycielka, ucząc m.in. w Dębowej Górze, Krzywdzie i Mińsku. W jej życiorysie przeczytamy o licznych artykułach, opowiadaniach, książach i utworach scenicznych, które do dziś trwale wzbogacają literaturę dla dzieci i młodzieży. Któż z nas nie pamięta przygód Rogasia z Doliny Roztoki? Nie zdziwi Was zatem fakt, że Kownacka poprzez swoją twórczość dała początek nowej koncepcji pedagogicznej, której filarami stały się: na

Zapraszamy do przeczytania bardzo ciekawego tekstu z 1880 roku wyszperanego przez Katarzynę Jarzębak.  Z Piwnicznej Teraz przystępujemy do szkoły. Ze szkołą rzecz idzie oporem i bardzo naturalnie, bo gdzie jak tu zuchwalstwo i samowola jest główną cechą obywatela, tam oczywiście wszelki rygor – nawet i szkolny – wykluczony być musi, toż nauczyciel p. Paweł Steranka (ma wyższe gymnazjum: seminarjum) jest tu solą w oku i acz mąż fachu, niedojdzie tu końca. Szkoła w Piwnicznej, jest szkołą etatową jednoklasową. Dzieci w wieku szkolnym będących (Piwniczna, Kokoszka, Młodow) bywa do 500, (wykaz 487) w samej zaś Piwnicznej nad 400 (bo Kokoszka i Młodow są wsie bardzo małe). Z tym 487 Rada szkolna miejscowa obowiązuje do szkoły zwykle 80 do 90 dzieci, (wykaz R. Sz. ok. 79) z jak najmniejszej odległości, lecz i to się dzieje tylko proforma, bo i z tych chodzi do szkoły ledwie 65 dzieci katolickich i 5 żydowskich rozumie się w zimie, w lecie ta liczba redukuje się do połowy, a r

W parze z rozwojem gospodarczym nastąpił rozwój placówek oświatowych. Już w roku 1945 otwarto szkołę w przysiółku Niemcowa i Głębokie , a w Kosarzyskach utworzono siódmą klasę. W roku 1946 dla klas od 1 do 4 otwarto filię szkoły nr 1 w Hanuszowie . Aby umożliwić: wszystkim dzieciom uczęszczanie do szkoły, a zwłaszcza tym z przysiółków oddalonych, otwarto szkołę o jednym nauczycielu w przysiółku Zaczerczyk , a w roku 1956 w przysiółku Podbukowiec . Szkoła w Podbukowcu mieściła się początkowo w budynku prywatnym, później wybudowano oddzielny budynek. W pierwszym roku nauki szkoła podlegała kierownictwu w Kosarzyskach , w roku następnym Inspektor Oświaty szkołę usamodzielnił. Roczniki powojenne były coraz liczniejsze. Szkoły stawały się małe i ciasne. Wyłonił się problem budowy szkół w Głębokiem , Kosarzyskach i rozbudowy szkoły nr 1 w mieście. Najwcześniej otrzymał szkołę przysiółek Głębokie . W dniu 7 stycznia 1952 r. nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły w tym przysiółku. Wiele jedna

  Halinka Tokarska, Krysia Różycka-Konar i... tyle by wystarczyło, żeby Danuta Szaflarska na stałe zapisała się w historii kinematografii i uzyskała status aktorki kultowej w oczach polskiej widowni. Główna rola w „Zakazanych piosenkach” (1946) Leonarda Buczkowskiego to właściwie pierwszy żeński debiut w powojennym kinie polskim – film uchodzi za pierwszy film pełnometrażowy w podnoszącej się ze zgliszcz rodzimej kinematografii. Z kolei „Skarb” (1949), tego samego reżysera, to jak na owe czasy bardzo nowoczesna komedia, której rozwiązania sceeariuszowe do dzisiaj opierają się upływowi czasu. Do tego w filmie doskonale uwidacznia się zmiana pokoleniowa, gdzie zestawieni zostają przedwojenni aktorzy komediowi, jak Adolf Dymsza, ze wschodzącymi gwiazdami kina, jak znakomita Danuta Szaflraska. A jednak ta dziewczyna z Kosarzysk, urodzona w 1915 roku - wówczas austorwęgierskiej wiosce, dzisiaj będącej częścią Piwnicznej – po tak znaczących występach nie poprzestała na kapitalizowaniu popula