Rozwój oświaty i kultury
Roczniki powojenne były coraz liczniejsze. Szkoły stawały się małe i ciasne. Wyłonił się problem budowy szkół w Głębokiem, Kosarzyskach i rozbudowy szkoły nr 1 w mieście. Najwcześniej otrzymał szkołę przysiółek Głębokie. W dniu 7 stycznia 1952 r. nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły w tym przysiółku. Wiele jednak czasu upłynęło zanim wybudowano szkolę w Kosarzyskach. Początkowo pomieszczenia na izby lekcyjne wynajmowano w domach prywatnych. Następnie dwie klasy ulokowano w świetlicy Związku Zawodowego Pracowników Leśnych i Przemysłu Drzewnego. Świetlicę wybudowano w r. 1949 z szopy, w której Niemcy trzymali konie. Koszt budowy świetlicy pokryto z samoopodatkowania się gajowych, robotników i wozaków leśnictwa miejskiego. Widząc trudności, jakie ma szkoła w Kosarzyskach z uzyskaniem pomieszczeń na izby lekcyjne, pracownicy leśnictwa wyrazili zgodę na odstąpienie swej świetlicy dla szkoły. Pomieszczenia świetlicy służyły za izby lekcyjne aż do roku 1959, tj. do czasu otwarci a nowej szkoły w Kosarzyskach.
W latach 1962 i 1963 Wojew. Zarząd Dróg Publicznych wybudował przy szkole podstawowej w Kosarzyskach ośrodek kolonijny, w którym w czasie roku szkolnego część pomieszczeń wykorzystuje szkoła dla swych potrzeb.
Wybudowana w roku 1906 szkoła nr 1 w Rynku nie odpowiadała nowym wymogom dlatego, że posiadała mało pomieszczeń, po drugie nie miała zaplecza, jakie powinna posiadać szkoła nowoczesna, a po trzecie sanitaria pozostawiały wiele do życzenia. Nie pomogła przebudowa poddasza w r. 1954, dzięki czemu uzyskano dwie izby lekcyjne i pomieszczenie na bibliotekę szkolną.
Nie pomogło też prowadzenie nauki na dwie zmiany. Dzieci wciąż przybywało, szkoła stawała się coraz bardziej ciasna. Prezydium MRN oraz Inspektorat Oświaty poważnie zastanawiały się, w jaki sposób rozwiązać niełatwy problem budowy nowej szkoły. Z pomocą przyszła Huta im. Lenina, która zgłosiła chęć budowy szkoły-pomnika w Piwnicznej. W maju roku 1960 wmurowano więc akt erekcyjny pod szkołę-pomnik Tysiąclecia. Mimo, że budowa szkoły została już zakończona, z różnych przyczyn nie można było oddać jej do użytku do lutego 1964 r.
W roku 1953 Prezydium MRN pomogło Gromadzkiej Radzie Narodowej w Łomnicy w otwarciu obok przysiółka Zagrody, filii szkoły, do której mogły uczęszczać dzieci klas niższych z tegoż przysiółka należącego do miasta. N a ten cel Prezydium MRN przekazało GRN w Łomnicy 5 OOO złotych.
Jak się przedstawiał r o z w ó j s z k ó ł ilustruje poniższe zestawienie:
Mówiąc o rozwoju oświaty, należy cofnąć się do roku 1948, kiedy to rozpoczęto akcję walki z analfabetyzmem. W Piwnicznej zorganizowano 10 kursów, na które uczęszczało i które zakończyło 126 uczestników; 6 kursów prowadzili nauczyciele zawodowi, a 4 kursy nauczyciele społeczni.
Miejska Rada Narodowa pamiętała też o najmłodszych. W roku 1947 zostało otwarte w Piwnicznej przedszkole dla dzieci z rynku i Zawodzia, a w kilka lat później drugie przedszkole w Hanuszowie dla dzieci z Hanuszowa i Czercza. Przedszkole nr 1 prowadzi zajęcia 9-godzinne, a przedszkole nr 2: 5-godzinne.
Od roku 1947 istnieje w Piwnicznej Państwowy Dom Wczasów Dziecięcych, gdzie dzieci mają zapewnioną dobrą opiekę pedagogiczną, dobre warunki zdrowotne i bytowe. Przyjeżdżały tu dzieci Polonii zagranicznej z Anglii, NRD, NRF, Szwecji, Belgii, Węgier itd. W roku 1961 PDWD został rozbudowany i obecnie posiada 110 miejsc dla dzieci.
Miejska Rada Narodowa pamiętała też o najmłodszych. W roku 1947 zostało otwarte w Piwnicznej przedszkole dla dzieci z rynku i Zawodzia, a w kilka lat później drugie przedszkole w Hanuszowie dla dzieci z Hanuszowa i Czercza. Przedszkole nr 1 prowadzi zajęcia 9-godzinne, a przedszkole nr 2: 5-godzinne.
Od roku 1947 istnieje w Piwnicznej Państwowy Dom Wczasów Dziecięcych, gdzie dzieci mają zapewnioną dobrą opiekę pedagogiczną, dobre warunki zdrowotne i bytowe. Przyjeżdżały tu dzieci Polonii zagranicznej z Anglii, NRD, NRF, Szwecji, Belgii, Węgier itd. W roku 1961 PDWD został rozbudowany i obecnie posiada 110 miejsc dla dzieci.
Adam PACHOLEWSKI, Piwniczna w dwudziestoleciu PRL,
Rocznik Sądecki, T. 7, Nowy Sącz 1966 s. 73-75
